Terapie onkologiczne
Chemioterapia metronomiczna: wyższe szanse na powrót do zdrowia?

Choć nowoczesne terapie, np. ukierunkowane molekularnie, antyangiogennie czy immunoterapie wpłynęły na poprawę wyników leczenia wielu nowotworów złośliwych, są one niezwykle kosztowne i w krajach o niskim dochodzie narodowym refunduje się tylko niektóre z nich. Między innymi dlatego w ostatnim czasie rośnie zainteresowanie tzw. chemioterapią metronomiczną.

Wraz z wprowadzeniem cytostatyków doustnych nowej generacji coraz częściej zauważa się potencjał leczniczy chemioterapii metronomicznej. Na czym polega ta forma leczenia? Otóż chemioterapia metronomiczna, w skrócie MCT (termin ten został po raz pierwszy użyty przez Hanahana i wsp. w 2000 r.), polega na niskodawkowym stosowaniu dostępnych, znanych leków przeciwnowotworowych codziennie lub w krótkich odstępach czasowych. Ten schemat dawkowania chemioterapii pozwala uzyskać efekt antyangiogenny, a dodatkowo wpływa stymulująco na układ odpornościowy. Celem chemioterapii metronomicznej jest uzyskanie podobnej lub wyższej skuteczności przy jednoczesnych ograniczeniu skutków ubocznycyh leczenia, a tym samym podniesienia jakości życia pacjentów w porównaniu do tradycyjnej chemioterapii.

W chemioterapii metronomicznej ogólnodostępne i refundowane cytostatyki stosowane są w monoterapii lub w schematach wielolekowych. Znajduje ona zastosowanie w leczeniu uzupełniającym, a także podtrzymującym w przypadku najbardziej agresywnych typach nowotworów. Jej skuteczność bada się także w leczeniu okołooperacyjnym. Wartość terapeutyczna chemioterapii metronomicznej wymaga jeszcze potwierdzenia w kolejnych badaniach klinicznych. Według badaczy MCT może być wartościową formą leczenia w przypadkach, gdy niemożliwe jest zastosowanie standardowych dawek cytostatyków. Dotychczasowe badania kliniczne wskazują na potencjał leczniczy chemioterapii metronomicznej przede wszystkim w terapii rozsianego raka piersi, prostaty i niedrobnokomórkowego raka płuca.

Skuteczność chemioterapii metronomicznej zasadza się na trzech mechanizmach działania: efekcie antyangiogennym (przeciwdziałającym tworzeniu nowych naczyń krwionośnych zasilających guza), bezpośrednim wpływie na macierzyste komórki nowotworowe i hamowaniu ekspresji czynnika indukowanego hipoksją typu 1 alfa, stymulowaniu funkcji układu immunologicznego. W standardowo stosowanych schematach chemioterapii występują kilkutygodniowe przerwy, kiedy może dochodzić tak do odbudowy komórek nowotworowych, jak i wznowienia angiogenezy. Jak dowodzą badania, stosowanie leków cytotoksycznych w małych, za to częstszych dawkach może umożliwić zmniejszenie proliferacji komórek śródbłonkowych w obrębie guza i ich potencjału neoangiogennego.

(Źródło: zwrotnikraka.pl; Zdjęcia: © pix4U / Fotolia)